قیر در قرون پیشین هم مورد استفاده بود/دست نوشته های جالب مورخان

در برخی از نقاط دنیا بخصوص در کشورمان سوابق تاریخی زیادی درباره بهره از قیر وجود دارد.
دست نوشته های مورخان بزرگ این حقیقت را ثابت می کند که قیر از عهد عتیق می آید و کاربردهای سلامتی، ساختمانی و حتی جنگی داشته است!باستان شناسان در ویرانه های شهرهای قدیم بین النهرین از قبیل اور و بابل کشف کرده‌اند که قیر به عنوان ملاط در بنای دیوارهای آجری بکار می‌رفته است.
مردم بابل برای مراسم دینی خود جاده‌های آسفالته (متشکل از لایه‌های شن و آجر قیراندود) احداث کرده بودند.
به نظر می‌رسد که ایرانیان چندان استفاده از قیر نمی‌کردند، چون از آثار معماری باستانی ایران چنین قرائنی بدست نیامده است.
ایرانیان گاهی ظروف چرمی را قیراندود می‌کردند. پادشاهان ایران باستان از نفت و قیر به عنوان وسیله جنگی استفاده می کردند.
“هرودوت” ، مورخ یونانی نوشت که وقتی سربازان خشاریاشا شهر آتنن را در سال ۴۵۰ قبل از میلاد مسیح محاصره کردند، تیرهای آتشین (آغشته به نفت) پرتاب می‌کردند. بنا به گزارش “آمیانوس مارسلینوس” ، مورخ رومی ، سربازان پاپور دوم ساسانی همین وسیله را در جنگ با رومیان بکار می بردند. یک مورخ رومی دیگر به نام “هروکوهویس” نوشت که جنگاوران ایرانی کوزه های بسیاری را از قیر و گوگرد پر می‌کردند و آتش می‌زدند و به سوی سربازان رومی پرتاب می‌کردند.
“پلوتارک” ، مورخ یونانی ، می‌نویسد که مردم بابل ، چشمه نفتی و شعله‌های نفت را به اسکندر مقدونی نشان دادند. در آن روزگار بابل جزو امپراتوری ایران بود. هنگام عصر بابلیان نفت را بر مسیری منتهی به چادر اسکندر روی زمین ریختند و شب هنگام آن را آتش زدند. خیابان شعله پیوسته ای از آتش بود و حتی چادر اسکندر سوخت و این برای اسکندر و سربازان یونانی بسیار تماشایی بود.
فردوسی در شاهنامه آورده است که وقتی اسکندر مقدونی پس از تصرف ایران به هندوستان حمله کرد، برای مقابله با فیلهای نیرومند آن دیار دستور داد که تعداد زیادی اسب و وار آهنین بسازند و آن را با نفت پر کنند. در هنگامه جنگ ، آنها را روی چرخ فرستادند. فیلها که از آتش ترسیده بودند، پا به فرار گذاشتند.
تیمورلنگ و نادرشاه افشار نیز نظیر همین فن را در لشکرکشی به هندوستان بکار بردند.
“جان هان وی” جهانگرد انگلیسی که در زمان نادر شاه در ایران بود، در سفرنامه‌اش (۱۷۵۳ میلادی) جنگ نادر با محمد شاه (امپراتور مغول هند) را به تفصیل نوشته است. از جمله در این سفرنامه می‌خوانیم که نادر شاه دستور داد تعدادی سکو بسازد و به شترها وصل کنند. روی این سکوها نفت ریختند و مخلوطی از مواد آتش‌زا نهادند. فرمان داد که آنها را آتش بزنند. همه می‌دانند که این فیلها چقدر از آتش می‌ترسند. به عوض آنکه ارتش ایران را پایمال کنند، با نزدیک شدن شترها روبرگرداندند و بسیاری از صفوف ارتش هند را بر هم زدند.