مثلث تهدید صنعت قیر

صنعت قیر با تهدید سه‌ضلعی روبه‌‌‌رو است. ضلع اول، نقدینگی و نقدشوندگی بسیار خوب کالاهای اساسی است. قیر مانند محصولات فلزی از جمله کالاهای تخصصی و استراتژیک برای کشور است. سالانه در حدود ۶ میلیون تن وکیوم باتوم به منظور تولید انواع قیر از طریق پالایشگاه‌‌‌های کشور به صنعت قیر تخصیص می‌‌‌یابد که از میزان یاد شده در حدود ۲ میلیون تن جهت مصارف پروژه‌‌‌های عمرانی کشور و مابقی به صادرات اختصاص یافته است.

با توجه به نیاز کشورهای مختلف به این‌گونه محصولات و گردش مالی بالایی که وجود دارد زمینه ورود بعضی شرکت‌های غیرتخصصی که صرفا برای تامین مالی قصد ورود به این حوزه را دارند، به‌‌‌وجود آمده است.

نکته حائز اهمیت که جای بسی تاسف دارد این است که این‌گونه شرکت‌های غیرمرتبط، بدون هیچ‌گونه تخصصی در این بازار صرفا با هدف تامین نقدینگی وارد این بازار شده و متاسفانه پس از خرید این محصول گرانبها، آن را به پایین‌‌‌ترین قیمت‌های ممکن به فروش می‌‌‌رسانند چرا که قصدی به‌‌‌جز تامین نقدینگی ندارند. از عواقب فروش با چنین قیمت‌هایی می‌توان به برهم زدن تعادل بازار صادراتی، کاهش ارزش محصول صادراتی کشور در بازارهای بین‌المللی و احتمال عدم‌بازگشت کامل ارز حاصل از صادرات به چرخه اقتصادی کشور اشاره کرد.

ضلع دوم اما امکان خرید قیر از طریق گشایش اعتبار اسنادی از بانک‌هاست. بر این اساس شرکت‌های بازرگانی مختلف، از جمله خودروسازها، قطعه‌‌‌سازها و حتی برندهای صنایع غذایی به دلیل نقدشوندگی بالا و با فروش این محصول به قیمت‌های بسیار نازل، با هدف نقد کردن پول و تامین مالی برای شرکت‌های خود اقدام به خرید و صادرات این کالا کردند.